In Mayotte heerst het gevoel dat “Frankrijk zich niets aantrekt van het eiland”
Zes maanden na de verwoestende doortocht van cycloon Chido ligt het departement Mayotte nog steeds op zijn knieën. In afwachting van de stemming over de wet die de archipel eind juni moet hervormen, voelen de inwoners die Floor Bouma, journalist van NRC Handelsblad, in Nederland ontmoette, zich "aan hun lot overgelaten".
"Mam, waar is ons huis gebleven?" De nacht dat cycloon Chido over Mayotte raasde, begreep het zoontje van de 39-jarige Nifani Daoud niet wat er gebeurd was. Op 14 december, toen de tropische storm die Mayotte urenlang teisterde eindelijk was gaan liggen, verlieten Nifani Daoud, haar man en hun drie kinderen hun schuilplaats om terug te keren naar hun huis in het kleine kustplaatsje M'Tsangamouji. Maar er was niets meer over, alleen rode aarde. "De wind had alles weggeblazen", herinnert Nifani Daoud zich, met blauwe lippenstift op, terwijl haar drie kinderen aan haar benen frunnikten.
De hellende straten waren bezaaid met takken, omgevallen palmbomen en golfplaten. Mensen waren in shock – verbijsterd door de verwoestende kracht van de cycloon, diepbedroefd door de omvang van de schade en euforisch dat ze het overleefd hadden. Het dodental bedroeg 40, 41 vermisten en honderden gewonden.
Vier maanden later, in Mayotte, dit bergachtige eiland bijna vier keer zo groot als Parijs, gelegen tussen Madagaskar en Mozambique, voelt het alsof de cycloon een week geleden is gepasseerd. De straten zijn schoon en met dit tropische klimaat is de weelderige vegetatie deels teruggegroeid, zeker, maar het landschap blijft apocalyptisch: ontwortelde bomen, vernielde auto's, uitgebrande huizen, vernielde zeilboten zover het oog reikt. Hier en daar, langs de straten, verspreiden stapels afval een vieze stank.
Courrier International
